26 Pułk Ułanów Wielkopolskich

           Sztandar ufundowany przez darczyńców w dniu Narodowego Święta Niepodległości 11 go listopada z dumą i honorem przyjęliśmy.

          Pragniemy podziękować księdzu biskupowi Janowi Tyrawie za poświęcenie sztandaru.

Wojewodzie Kujawsko – Pomorskiego, Pani Ewie Mes za umożliwienie poświęcenia sztandaru w dniu Święta Narodowego na Placu Wolności w Bydgoszczy.

          Dziękujemy kadrze oficerskiej z Komendy Garnizonu Bydgoszcz oraz Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych za pomoc techniczną w przygotowaniu naszego przedsięwzięcia Panu Mjr. Jarosławowi Raszka, Panu Mjr. Witoldowi Kropkowskiemu,

Panu Kpt. Jerzemu Kladzińskiemu i Panu Kpt. Piotrowi Wasiucionkowi.

        Pragniemy również podziękować Firmie – Promont z Bydgoszczy, a w szczególności Panu Leszkowi Bujakowi oraz Pani Joannie Kalisz za pomoc w oprawienie aktów nadania i ufundowania sztandaru.

        Gorąco i serdecznie dziękujemy naszemu rtm. Panu Robertowi Renke za przyjazd do Bydgoszczy i przekazanie na nasze ręce sztandaru.

      Również dziękujemy naszym szanownym gościom z Baranowicz, Pani Teresie Sieliwończyk i Natalii Wasilewskiej, które na zaproszenie Koła przebyły szmat drogi z Grodzieńszczyznę, aby uczestniczyć w naszej uroczystości.

Foto: Andrzej Dąbrowski, Monika Pawełczyk, Marek Pawełczyk,

Joanna Petrykowska, Włodzimierz Świtalski, Małgorzata Zilin

Rozpoczęcie uroczystości wręczenia sztandaru nastąpiło słowami:

„Szanowni Państwo – Reprezentujemy Koło Przyjaciół 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich.

Prawo do kultywowania tradycji Pułku otrzymaliśmy w dniu 15 kwietnia 2011 roku od: Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii, mieszczącego się w Londynie.

W dniu 95 rocznicy Odzyskania Niepodległości po 74 latach od czasu rozpoczęcia II wojny światowej zostanie poświęcona kopia sztandaru Pułku.

Kopię sztandaru zostanie przekazana na nasze ręce przez Pana rtm. Roberta Renke, żołnierza Pułku.

Sztandar ufundowany przez darczyńców w dniu dzisiejszym z dumą i honorem przyjmujemy.”

Po czy zostały odczytane wspomnienia st. wach. Popiela dotyczące losu sztandaru z dnia 15 września 1939 r.

Był dzień 15 września 1939 roku.

     W sytuacji, w jakiej znalazła się cała Polska, nie można było wyczekiwać cudu, lecz trzeba było być przygotowanym na to, że trzeba będzie walczyć do ostatniej kropli krwi. I w tej to właśnie sytuacji największą troską dowódcy pułku, oficerów i podoficerów był sztandar pułkowy, który nie mógł wpaść w ręce Niemców. Nie mogliśmy dopuścić do tego, by mógł on kiedyś splugawiony ozdobić muzeum wroga.

     W tej przykrej chwili dowódca pułku, wewnętrznej walce z sobą, jako odpowiedzialny za los sztandaru – podjął decyzję spalenia sztandaru i zakopanie orła.

     Na przekazany przez dowódcę pocztu rozkaz dowódcy pułku, st. wach. Popiel zarządził zbiórkę oficerów i podoficerów.

     Poważna i skupiona stanęła na zbiórce garstka oficerów i podoficerów, stawił się również poczet sztandarowy ze sztandarem. Stanęli po raz ostatni przed tym symbolem honoru żołnierskiego, na który składali przysięgę na wierność Ojczyźnie.

       Dowódca pułku podał komendę „Baczność !” , podszedł do sztandaru i po zdjęciu z niego pokrowca rozwinął, poczem w krótkich słowach przemówił do zebranych, przedstawiając sytuację pułku i swoją decyzję spalenia sztandaru. Te słowa dowódcy – jak grom z jasnego nieba – spadły na obecnych, serca przeszyły szalony ból i łzy stanęły w oczach wszystkich. Tym razem nie towarzyszyły sztandarowi dzwięki marsza pułkowego, ani fanfar, nie zabrzmiała salwa honorowa, ani nie rozjaśnił go błysk płonącego stosu, a tylko przyspieszone bicie serc i łzy.

     Dowódca pułku, trzymając lewą ręką drzewce sztandaru, chwycił prawą reką lewy górny brzeg płaty sztandaru, silnym targnięciem oderwał go od drzewca i wręczając go st.wachm. Popielcowi rozkazał: „Spalić”. Orła wręczył plut. Józefowi Sokołowskiemu i rozkazał zakopać.

Sztandar jest to rzecz dziwna, zwykła szmata złotem tkana, a jednak w życiu żołnierza przedstawia ona wartość widomego symbolu życiowej udręki żołnierskiej, jego dążeń i celów. Przypomina mu ona dni chwały i sławy, jak również jego bólów i niepowodzeń.

Józef Piłsudski

Po uroczytościach mielismy zaszczyt zaprosić naszych Gosci na spotkanie i poczęstunek do restauracji "Sowa" przy ul. Mostowej 4.