Ks. starszy kapelan Antoni Aleksandrowicz kapelan Garnizonu Baranowicze oraz administrator parafii Baranowicze
Urodził się 11 VII 1893 r. w Mińsku Litewskim.
Bezpośrednio po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście (1911) wstąpił do Seminarium Duchownego w Petersburgu.
W 1917 uzyskał święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę duszpasterską jako ksiądz diecezji mińskiej.
Początkowo był prefektem szkół w Bobrujsku (1917–18), a potem w Mińsku Litewskim (1918–19).
W 1919 został kontraktowym kapelanem wojskowym, a dekretem z 11 VIII 1920 przyjęto go do WP jako kapelana wojskowego z przydziałem do dyspozycji dziekana rzymsko-katolickiego 4 Armii.
Po demobilizacji został mianowany kapelanem garnizonu w Słonimiu (1921) i zweryfikowany jako kapelan ze starszeństwem z 1 VI 1919 (1922). W 1926 został proboszczem parafii wojskowej w Słonimiu, z której z dniem 1 II 1930 przeniesiono go na stanowisko kapelana garnizonu Wilno; jednocześnie objął wówczas funkcję kapelana Wojskowego Więzienia Śledczego w Wilnie.
23 X 1931 przeniesiony na stanowisko administratora parafii wojskowej w Baranowiczach; na stanowisku tym pracował do wybuchu wojny, awansując 1 I 1936 do stopnia starszego kapelana. Podczas Kampanii Wrześniowej pozostawał na dotychczasowym stanowisku.
Opuścił Baranowicze wraz z oddziałami sformowanymi w Ośrodku Zbierania Nadwyżek 78 pp; w trakcie kampanii ranny w nogę.
Wzięty do niewoli sowieckiej, osadzony w obozie w Starobielsku. Wywieziony stamtąd w grudniu 1939 do Moskwy i zamordowany w nieznanych okolicznościach w 1940. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.