Ludwik Tadeusz Schweizer (spotykana jest również pisownia Schweitzer lub spolonizowana Szwejcer; ur. 14 stycznia 1894, zm. 28 lutego 1960) – polski wojskowy, oficer kawalerii, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i wojny obronnej 1939 roku. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej jako porucznik w 3 Pułku Szwoleżerów. Po zakończeniu wojny pozostał w służbie stałej, zweryfikowany w stopniu rotmistrza. W 1923 roku awansował do stopnia majora. Odbył dwuletnie studia we francuskiej École de guerre. Po powrocie z Paryża został wykładowcą Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, od 1928 roku w stopniu podpułkownika. Do służby liniowej powrócił jako zastępca dowódcy 5 Pułku Ułanów. W latach 1932–1936 dowodził 4 Pułkiem Ułanów, od 1937 roku, w stopniu pułkownika służby stałej kawalerii, 26 Pułkiem Ułanów..
Jako dowódca 26 Pułku Ułanów w składzie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Przeszedł szlak bojowy od Lidzbarka, przez Płock, Nowy Dwór Mazowiecki, Garwolin, w walkach odwrotowych na Lubelszczyźnie wycofując się w kierunku Sambora. Po kapitulacji pułku przed Armią Czerwoną w rejonie wsi Władypol i rozwiązaniu przez generała Andersa Nowogródzkiej Brygady Kawalerii przeszedł z kilkoma żołnierzami granicę węgierską i został internowany.
Uciekł z obozu dla internowanych i przedostał się do Francji a później Wielkiej Brytanii. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych, w jednostkach stacjonujących w Szkocji[1]. Skonfliktowany z generałem Andersem, w 1943 roku opublikował własnym nakładem książkę wspomnieniową Wojna bez legendy, w której zawarł krytyczną ocenę działań swego przełożonego we wrześniu 1939 roku[2]. Po wojnie pozostał na emigracji, mieszkał w Londynie. Tuż przed śmiercią po raz kolejny wystąpił przeciwko Władysławowi Andersowi, zeznając jako świadek w procesie o zniesławienie, który ten wytoczył Adamowi Gasiowi i Michałowi Kwiatkowskiemu, redaktorowi emigracyjnego pisma „Narodowiec”.
Był odznaczony między innymi Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (za wojnę polsko-bolszewicką), Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.
art. pobrano z Wikipedia
|
||