Calewski Wacław Major
|
urodzony w czwartek, 14-12-1893 roku.
Uczestnicy wojny polsko - bolszewickiej 1919-1920r.
Żył 47 lat, zamordowany przez związek sowiecki w roku 1940 w Charkowie.
Mjr kaw. Wacław CALEWSKI s. Józefa i Leokadii z Kamieńskich, ur. 14 XII 1893 w Piekutach, pow. Wysokie Mazowieckie. Od 1915 żołnierz Legionów Polskich. W WP od 1918 przydzielony do 1 p. szwol. Uczestnik wojny 1918-1921, ranny. Ukończył CSKaw. w Grudziądzu (1922) i CSS w Toruniu. Służył w 1 p. szwol., 26 p. uł. i 25 p. uł. jako dca szw. W 1939 w OZ Nowogródzkiej BKaw. Odznaczony VM 5 kl., KN, KW 4, SKZ 2, medalami 1918 1921 i 10-lecia.
Ukończył gimnazjum i Szkołę Handlową w Łomży. Był członkiem Związku Strzeleckiego Strzeleckiego POW, 5,08,1915 r. wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 Pułku Ułanów Beliny, z którym odbył cała kampanię wojenną.
Walczył na froncie wołyńskim, był internowany w Szczypiorowi i Łomży, potem służył w Polnische Wermacht.
W 1917 r, ukończył oficerski kurs kawaleryjski w Ostrołęce. Ostrołęce 1918 r. wstąpił do WP – przydzielony do 1 p. szwol. Józefa Piłsudskiego, Piłsudskiego jego szeregach odbył kampanię wojenną.
27 maja 1920 r. por. Celewski, jako dowódca plutonu kaemów 1 p.szwol., nadzwyczaj celnym ogniem przyczynił się do zdobycia stacji Mielni. Podczas kontaktów z wrogiem wytrwał na najbardziej wysuniętej placówce w najcięższym ogniu nieprzyjacielskich pociągów pancernych. Wycofał się dopiero z powodu braku amunicji. Za czyn ten otrzymał Order VM 5 kl. Nr. 4322. We wniosku dowódca Donu, ppłk Jan Głogowski, napisał, że por. Calewski w akcji kijowskiej wyróżnił się niezwykła brawurą.
Po wojnie pozostał w 1 p. szwol. W I.1920 – 1921 Ukończył CSKaw, w Grudziądzu, po czym został przydzielony do 3 szwadronu 1 p. szwol. W 1924 r. mianowany na rtm. W 1928 r. przeniesiony do Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczpospolitej jako adiutant osobisty Prezydenta, w 1931 r. do Dowództwa KOP na stanowisko referenta, w 1932 r. do 1 p. szwol., gdzie objął funkcję dowódcy szwadronu; skąd oddelegowany na kurs doskonalący w Rembertowie. Od 1933 r. był dowódcą szwadronu zapasowego 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich, a od 1938 r. dowódcą szwadronu zapasowego w 25 p.uł.
Odznaczony także: Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie) i medalami pamiątkowymi.
We wrześniu 1939 r. zagarnięty do niewoli sowieckiej, osadzony w Starobielsku, zamordowany w Charkowie ( wykaz,poz. 3630)."
Źródła: http://www.katedrapolowa.pl; K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; L.S. 3630; MKat., 2024/A; CAW, Ap 1374, 5518, 3408, VM 33-2474; T. Kryska-Karski, Materiały do historii