Stanisław, Tadeusz Hejnich mjr. zastępca d-cy pulku
|
urodzony w poniedziałek, 12-02-1894 r. w miejscowości Wolnica.
Żył 46 lat.
Rodzice: Helena Hejnich (Rejba), Kazimierz Hejnich.
Ukraińska Lista Katyńska
Źródła: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńśkich, Warszawa 2000; http://www.katedrapolowa.pl
Życiorys Stanisława Tadeusza Hejnicha-majora, z-c y dowódcy i dowódcy 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich
Urodził się 12.02.1894 roku w Wolicy, syn Kazimierza i Heleny z domu Rejba. Absolwent 6 klas szkoły realnej w Winnicy. W 1914 roku po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii Imperium Rosyjskiego. Ukończył szkołę chorążych w Saratowie. Od 1917 roku był na froncie czterokrotnie odnosząc rany. Od grudnia 1917 roku służył w 3 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918 roku. Służył w Dowództwie Okręgu Gen. Od 1 lipca 1920 roku w szwadronie zapasowym 1 Pułku Szwoleżerów. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej 1920 w stopniu podporucznika został dowódcą szwadronu w 201 (3)Pułku Szwoleżerów. Po wojnie zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie ukończył Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Od 1922-1925 nadal służył w swoim wojennym pułku przemianowanym na 3 Pułk Szwoleżerów Mazowieckich na stanowisku dowódcy szwadronu. Następnie został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 . 7 kwietnia 1925 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisku dowódcy 19 Szwadronu Kawalerii. Stamtąd 31 lipca 1930 roku ponownie skierowany do do 3 Pułku Szwoleżerów w Suwałkach na stanowisku dowódcy szwadronu. 1 stycznia 1931 awansowany do stopnia majora. W 1931 roku został kwatermistrzem 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich, stacjonującym w Wilnie. Od 1938 roku był kwatermistrzem i II zastępcą 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich, stacjonującym w garnizonie Baranowicze. Pozostawał na tym stanowisku do września 1939 roku. W trakcie kampanii wrześniowej był zastępcą dowódcy 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Hetmana Jana Karola Chodkiewicza wchodzących w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii dowodzonej przez Gen. Władysława Andersa. Walczył na Lubelszczyźnie. W pułku tym służył również por. Witold Pilecki. Pułk stacjonował w okolicach Lidzbarka k. Działdowa, następnie przesunięty został w rejon Sierpca. Szczegółowa historia 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich opisana jest w Wielkiej Księdze Kawalerii Polskiej t.29 pod redakcją Krzysztofa Mijakowskiego i Pawła Rozdżestwieńskiego (2013). W końcówce działań bojowych Major Stanisław Tadeusz Hejnich objął dowództwo nad pułkiem.
Ordery i odznaczenia:
1.Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr.2818 w 1921 r.
2.Krzyż Walecznych- dwukrotnie,
3.Złoty Krzyż Zasługi
4.Srebrny Krzyż Zasługi
Zamordowany przez bolszewików, pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Lista wywozowa 56/3-86, numer 3100
Opracowanie : Jan Domański –Stowarzyszenie Rodzina Katyńska w Olsztynie na podstawie : Wikipedia, lista bohaterów (www.katyn-pamietam.pl), Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego Kijowie-Bykowni.