Jan Barczak - urodził się 19 grudnia 1890 r. w Łąkocinach, powiecie Ostrów Wielkopolski. Ukończył szkołę podstawową i rolniczą w Schwerin (Niemcy). W 1919 r. wstąpił do oddziałów powstańczych, brał udział w walkach o Wschowę, Sulmierzyce i Odolanów jako dowódca kompanii, a później szwadronu. Z chwilą zorganizowania przez rotmistrza hrabiego Ignacego Mielżyńskiego I Ochotniczego Pułku Jazdy Wielkopolskiej nr 215, Jan Barczak jako jeden z pierwszych żołnierzy stawił się 9 lipca 1920 r. z własnym koniem na posterunku. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej między innymi o Bobrujsk i Mińsk. Po zakończeniu działań wojennych często wyjeżdżał na ćwiczenia i spotkania koleżeńskie. Asystował dowódcy podczas wizytacji Baranowicz, gdzie stacjonował 26. Pułk Ułanów Wielkopolskich. Był członkiem kapituły Odznaki Pamiątkowej Pułku. 8 czerwca 1920 r. został awansowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego, a 17 lutego 1923 r. na stopień porucznika. Do rezerwy odszedł 30 maja 1923 r. Za udział w I wojnie światowej został odznaczony Krzyżem Walecznych, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym i Medalem Pamiątkowym.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Opracowała córka Danuta Łada-Czarnowska